در دهه های اخیر رشد شتابان توسعه صنعتی در جهان یکی از مهمترین دلایل آلودگی هوای کلانشهر جهان بوده است به گونه ای که امروزه معضل آلودگی هوا دیگر نه یک مشکل بلکه یک بحران توصیف می شود.
اصفهان نیز به عنوان یکی از مهمترین قطب های صنعتی ایران با بحران آلودگی هوا روبرو است.
در همین مورد رضا برادران اصفهانی عضو دوره نهم هیات نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی اصفهان و اتاق ایران درباره تقلیل بحران آلودگی هوای اصفهان به یک مشکل روزمره هشدار داد.
رضا برادران اصفهانی بیان داشت؛ بر اساس قانون هوای پاک منابع آلودهکننده هوا به منابعطبیعی از جمله طوفانهای گرد و غبار، طوفانهای شن، آتشسوزی جنگلها و مراتع، آتشفشانها و هواویزهای دریایی و منابع انسانساخت تقسیم می شود.
از نظر طبیعی در اصفهان کم بودن بارش های سالیانه و دمای بالا در بخش های وسیعی از این استان، عدم وزش موثر باد برای جابه جایی آلاینده ها، وجود کانون های گرد و غبار در داخل استان و هم مرز بودن با استان های کویری همانند یزد و قم از جمله عوامل آلودگی هوا می باشند. اما آنچه آلودگی هوای اصفهان را به یک بحران با تاثیرات زیانبار فراوان برای این شهر تبدیل کرده منابع آلودکننده انسان ساخت در آن می باشد.
برادران افزود: در واقع اصفهان به دلیل شرایط نامناسب اقلیمی و صنایعی که در اطراف آن قرار دارد هم در معرض آلودگی با منشأ طبیعی و هم انسان ساخت قرار دارد، اما سهم منابع آلاینده انسانی در آلودگی اصفهان بسیار بیشتر است.
وی ادامه داد، بر اساس برآوردها بالغ بر 10 هزار واحد تولیدی در اصفهان در کنار صنایع بزرگی همچون فولاد مبارکه و ذوبآهن، پتروشیمی، سیمان و پالایشگاه فعال اند که از منابع آلاینده مهم در اصفهان می باشند لذا بین 29 تا 41 درصد سهم آلودگی هوای این شهر نیز ناشی از صنایع داخل یا اطراف آن است.
همچنین بر اساس آمار بیش از 70 درصد از آلودگی هوای شهر اصفهان ناشی از تردد وسایل نقلیه است که از یک سو به دلیل تردد خودروهای فرسوده و از سوی دیگر عدم رعایت استاندارها در تولید خودرو ایجاد می شود.
این عضو دوره نهم اتاق بازرگانی ایران با انتقاد از تقلیل بحران آلودگی هوای اصفهان به یک مشکل روزمره بیان داشت؛ متاسفانه آلودگی هوای اصفهان علیرغم تمامی علت یابی ها، هشدارها و راهکارها همچنان ادامه دارد به گونه ای که به نظر می رسد ساکنین اصفهان بدون اطلاع کافی از سهم نگران کننده آلودگی هوا بر سلامت شان، این بحران را به عنوان یک امر عادی پذیرفته اند و آن را جزیی از زندگی روزمره خود تلقی می کنند.